1) Lekarz orzecznik ZUS orzekł, że pracownik jest częściowo niezdolny do pracy i niezdolność ta ma związek z chorobą zawodową. Jak zostanie ustalona wysokość renty z tego tytułu?
Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ustalana jest na podstawie przepisów art. 62 ustawy emerytalnej z uwzględnieniem przepisów art. 17 ust. 3 i art. 18 ustawy wypadkowej.
O wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy przyznanej w myśl przepisów ustawy wypadkowej decydują te same parametry co przy obliczaniu renty na ogólnych zasadach, a mianowicie: kwota bazowa, długość udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych oraz wysokość osiąganych przychodów (wynagrodzeń) przyjmowanych do obliczenia wysokości podstawy wymiaru.
Renta z tytułu niezdolności do pracy obliczana jest w następujący sposób:
Wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wynosi 75% renty dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.
Podstawa wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy i renty szkoleniowej ustalana jest na podstawie przepisów art. 15 ustawy emerytalnej, tj. z okresu 10 kolejnych lat wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym został zgłoszony wniosek albo dowolnych 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia przypadającego przed rokiem zgłoszenia wniosku.
Zgodnie z art. 18 ustawy wypadkowej renta z tytułu niezdolności do pracy i renta szkoleniowa spowodowane wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową nie mogą być niższe niż:
Przy ustalaniu wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową ZUS każdorazowo sprawdza, który z wariantów wyliczenia świadczenia jest korzystniejszy dla osoby zainteresowanej.
Przykład |
W grudniu 2013 r. kobieta w wieku 39 lat zgłosiła wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Zainteresowana posiada staż w wymiarze 17 lat okresów składkowych i 2 lat okresów nieskładkowych. Lekarz orzecznik ZUS orzekł częściową niezdolność do pracy mającą związek z wypadkiem przy pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru renty ubezpieczona wskazała wynagrodzenie z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. 1997-2006. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 103,45%, a podstawa wymiaru renty 3.187,13 zł (103,45% x 3.080,84 zł). Wysokość renty została obliczona w następujący sposób:
24% x 3.080,84 zł | 739,40 zł, |
17 x 1,3% x 3.187,13 zł | 704,36 zł, |
2 x 0,7% x 3.187,13 zł | 44,62 zł, |
6 x 0,7% x 3.187,13 zł | 133,86 zł, |
razem | _____________ 1.622,24 zł. |
Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy wyniesie 1.216,68 zł (75% x 1.622,24 zł). Natomiast wysokość renty gwarantowanej ustawą wypadkową wynosi 1.912,28 zł (3.187,13 zł x 60%).
Ponieważ renta obliczona w wysokości gwarantowanej 60% podstawy wymiaru jest finansowo korzystniejsza, ZUS przyznał świadczenie korzystniejsze, czyli w wysokości 1.912,28 zł.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem lub chorobą zawodową nie stosuje się ograniczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru do wysokości 250%.
Oznacza to, że w przypadku obliczenia wysokości renty z wykorzystaniem wskaźnika wyższego niż 250% nie można zastosować gwarancji wysokości renty wynikającej z ustawy wypadkowej.
2) W jaki sposób obliczana jest wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową dla osób, które posiadają już prawo do innego świadczenia?
Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową dla osób, które mają już ustalone prawo do emerytury lub renty obliczana jest na tych samych zasadach co świadczenie dla osób występujących z wnioskiem po raz pierwszy. Jedyna różnica polega na sposobie ustalenia podstawy wymiaru. Podstawę wymiaru renty wypadkowej dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy stanowi podstawa wymiaru wcześniej przyznanego świadczenia wraz z przysługującymi kolejnymi waloryzacjami (art. 21 ustawy emerytalnej) albo podstawa wymiaru ustalona według zasad obowiązujących dla świadczeń przyznawanych po raz pierwszy (art. 15 ustawy emerytalnej).
|